به پاى درد و دل بنده چـاه کم آورد            مـقـابـل جـگـر مـن کـه آه کـم آورد
به پیش هیچ کسى کج نگشت گردن من            ولى مـقـابـل ایـن بـارگـاه کـم آورد

تمام شد رمضان تازه ما شروع شدیم            به شـب نشینى عشاق مـاه کم آورد
بـه بـارگـاه کـریمـت گنـاهکـار آمـد            ولى ببـخـش اگـر که گـنـاه کم آورد
شدم شبیه به”جون”غـروب عاشورا            کنـار نـور تو رنگ سیـاه کـم آورد
اگر نـگـاه کـنى کـم می آورم حـتـماً            زهیـر در قبـل یـک نگـاه کـم آورد
براى کوه گناهى به کـاه راضى شد            بدا بحال هر آنکس که کاه کم آورد
خـدا زیـاد کنـد بـیـن تـوبه ها کم را            زمان توبه چه خوب ست گاه کم آورد
زمان توبه من هم نریخت گریه من            همیـنکه رفـت دم قـتـلگاه کـم آورد
خودت بیـا و بگـو یاعـلى بلندم کن            دوبـاره بـنـدۀ تـو بیـن راه کـم آورد